Dag 10: Een buggywandeling met kabelliftjes langs de bergen en de vallei (Lauterbrunnen - Mürren - Gimmelwald - Stechelberg - Lauterbrunnen)

Zondag 19 mei 2024

Wederom is Jonas wakker rond 4u. Een klein flesje melk en hupsakee terug in bed. Jasper slaapt wederom heel goed. Gaat flink op potje en gaat reeds ontbijten met peter Wim. Helaas is mijn migraine nog niet gedaan. Ik kan niet anders dan een Ibuprofen in te nemen. Ook heb ik enorm last van menstruatiepijn. Allemaal niet leuk dus als je op vakantie bent en wilt wandelen in de bergen. De mannen nemen het dus volledig over van de kids, zodat de ibuprofen zijn werk kan doen. Ik drink een koffie en eet een koffiekoek. Na een 15-tal minuten begin ik mij beter te voelen en is de migraine eens we allemaal klaar zijn om te vertrekken ook verdwenen. We wandelen terug te voet richting het station van Lauterbrunnen. Deze keer zitten de kids in de buggy. Bovendien hebben we ons lunchpakket en drank in de koeltas gestoken en zitten de pampers, zonnecrème, hoedjes in mijn blauwe rugzak. We wandelen naar de kabellift en aangezien de kids in de buggy zitten, mag ik met hen via de lift naar boven. Piep, daar zijn we weer! 

Het is nog enkele minuten wachten tot de kabellift terug beneden is. Een vriendelijke man van het personeel, vraagt om reeds vooraan te staan wachten. De kids en ik mogen als eerste in de kabellift plaats nemen. Zeer attent! 

Jasper geeft Jonas een handje. Hoe lief! Het is alsof Jasper wilt duidelijk maken dat Jonas niet bang hoeft te zijn, dat zijn broer naast hem zit. Tom en Wim komen alsook bij ons staan. De kabellift vertrekt en we pendelen naar omhoog tot aan het kabelliftstation Grütschalp. We zitten op bijna 1.500 meter hoogte. 

De kabellift zit relatief vol, maar we hebben nog ruimte rondom ons. We gaan als laatste terug uit de kabellift en vervolgens kan je op de trein gaan richting Mürren. Een man van het treinpersoneel spreekt mij aan of we ook meegaan met de trein, maar ik zeg hem dat wij gaan wandelen. We zijn ook de enige van heel de kabellift, die niet op de trein gaan en van hieruit verder wandelen. Waarschijnlijk ging ik wederom voorrang krijgen op de trein met onze kids. Op het platform, zien we nu een kleine koffiebar. In 2021 waren ze hier nog volop aan het bouwen. Ook de kabellift is vernieuwd en heeft volgens ons een hogere capaciteit verkregen. Op het platform bewonderen we reeds de omringende bergen op een hoogte van bijna 1.500 meter. Ook smeren we ons goed in met de zonnecrème factor 50. 

Wim gaat vanaf hier een wandeling alleen doen langs de hogere bergen tot aan Allmendhubel. Het pad is heel steil en hebben wij zelf nog nooit gedaan. Wim moet zelfs nog klauteren langs de sneeuw, soms een beetje risky, want met de warmere temperaturen van nu, is de kans op lawine groter door de smeltende sneeuw. Tijdens zijn wandeling komt hij een Zwitsers koppel tegen, die hem waarschuwen voor de smeltende sneeuw. Het was een mooi solo avontuur, weliswaar met het besef dat de bergen heel mooi zijn, maar toch gevaarlijk kunnen zijn. Een mooie wandeling, waarbij geen enkele andere wandelaar zijn prestatie kon evenaren. Op een recordtempo arriveert hij al snel in Allmendhubel. Alvast enkele sfeerfoto's van Wim op zijn solo wandeling! Top! 

Wij wandelen ondertussen met de kids in de buggy langs de uitzichten en bloemenvelden. Jasper is eerst nog wat moe en blijft nog even in de buggy. Jasper en Jonas eten ondertussen een koekje, terwijl Tom de kids omhoog duwt. Wij vonden dit wandelpad altijd relatief vlak, maar met de buggy en de kids, zo'n 25-tal kilogram omhoog duwen is toch wel wat zwaarder dan we gedacht hadden. 

Het was eventjes een tandje bijsteken voor de papa, maar we genieten van de prachtige omgeving. Jonas is heel vrolijk, maar Jasper wilt dan toch zelf stappen. De papa is hier zeer blij mee. De buggy is meteen veel lichter. Jasper mag terug steentjes kiezen en ze dan in de plasjes onderweg gooien. Het is leuk, maar hierdoor moeten we veel geduld uitoefenen en wandelen we dus aan een lager tempo. We amuseren ons sowieso en wandelen tot aan het volgende treinstation Winteregg. 

In 2021 hebben we bij Winteregg gezellig iets gedronken. We hadden toen ook gezien dat er hier een speeltuin aanwezig was. Het plan is om hier iets te drinken. Helaas is de taverne nog niet open. Het seizoen is hier nog niet gestart. Jasper en Jonas mogen wel even op de speeltuin en we eten een boterham. De toiletten zijn dus ook niet open, dus zullen we pas in Mürren een plaspauze kunnen houden. 

Na de speelpauze wandelen we terug verder langs het wandelpad. Nu wandelen we bijna altijd net naast het treinspoor. Het wandelpad is weeral in stijgende lijn en Jasper wilt terug in de buggy. De kids hebben nog honger en eten elk een boterham met choco. Helaas is het weeral goed duwen voor de papa om omhoog te geraken. Onderweg passeren we nog een groepje Amerikanen, die de kids super schattig vinden. Wederom de vraag, "Are they twins?" No... 

Onderweg leggen we de walkie talie aan en communiceren naar Wim, dat we bijna in Mürren zijn. Aangekomen in Mürren, bezoeken we eerst de toiletten voor de pampercheck. De kids eten nog een boterham en we wandelen verder doorheen Mürren naar het treinstation van Allmendhubel. Wim is reeds aangekomen en wacht boven op ons. We nemen plaats in de derde wagon, die speciaal voorzien is voor buggy's en met kleine kinderen. Een oudere dame roept naar mij, dat we hier plaats kunnen nemen. Tom praat met de dame in het Duits. Helaas is de bloemenweide nog niet aanwezig, dit is pas midden juni. Momenteel is er nog te veel sneeuw aanwezig. Er is wel een grote speeltuin aanwezig. Jonas begint het steeds moeilijker te krijgen. Hij is duidelijk moe. 

We arriveren en zien Wim wachten op een bankje. De meerderheid van het volk is aanwezig bij de speeltuin. Er is ook een taverne aanwezig, waar je kan eten en drinken. We wandelen even rond en eten daarna een boterham, terwijl Jasper met Wim gaat wandelen. Jonas wilt slapen, maar het lukt hem niet. 

Ondertussen is de zon steeds minder en minder van de partij. We houden het hier voor bekeken en gaan met het treintje terug naar beneden. Alleen duurt het heel lang eens we vertrekken. Jonas is zo moe en weent heel hard. Ik probeer hem te troosten, maar dit werkt averechts. 

Ook Jasper begint heel moe te worden en mag als beloning zijn fopspeendoekje hebben. Terug beneden gaat Jonas in de buggy, met de hoop dat hij in slaap valt. We bekijken een souvenirwinkeltje en wandelen naar de speeltuin, die ik onderweg gezien had. Jasper mag op de speeltuin, hoewel de glijbaan nog te gevaarlijk is voor hem. Uiteraard wilt Jasper hier op en ik zeg van niet. Tom neemt Jasper alsnog mee op de glijbaan en ik voel mij daar niet goed bij. Er volgt even een mama boosheid op de papa. Wim krijgt ondertussen de melding dat het om 15u zou beginnen regenen. We twijfelen of we dan wel nog naar Gimmelwald zouden wandelen. Ook Jasper begint zeer moe te worden en gaat na een crisismomentje in de buggy. Jonas slaapt nog steeds niet. We wagen het er dan op en we wandelen langs de steile weg richting Gimmelwald. Jasper valt al vrij snel in slaap. Jonas totaal niet. 

Ineens merk ik op dat Jonas zijn fopspeendoekje weg is. Tom gaat terug kijken, maar komt zonder resultaat terug. Het was te verwachten van Jonas. Jasper zou dit nooit weggooien, maar Jonas kan als hij te prikkelbaar is, ineens zijn fopspeen heel ver weggooien. Hij weent bijna elke keer als ik vertraag of stop met wandelen. Jasper blijft gelukkig doorslapen. 

Bij ons vertrouwd stekje, de zwarte monk, willen we iets gaan drinken. Buiten op het terras is alles bezet, binnen is er nog veel plaats. Onderweg op de wandeling was het ook veel drukker dan we gewoon zijn in september. Totaal niet verwacht, maar het is dan ook zondag. Tom bestelt zijn biertje, Wim een koffie en ik een cappuccino. Jasper is ook wakker, maar is flink. Jonas is nog steeds over zijn toeren. Jasper krijgt een nieuwe pamper en drinkt water. Jonas wilt kruipen, dus laat ik hem even kruipen. We drinken snel onze drankjes uit en wandelen nog naar het ijsjessalon. De ijsjes zijn niet duurder geworden. Wim en ik kopen een ijsje. Al wandelend eten we ons ijsje op om vervolgens de kabellift naar Stechelberg te nemen. Hier is geen extra personeel aanwezig en we worden bijna omver gestampt, zelfs met onze kleine kinderen. Ergernis alom! Uit ervaring weet ik dat deze kabellift altijd vol zit met de meest hatelijke toeristen. Deze keer zouden ze mij en Jasper zelfs omver gestampt hebben om toch maar aan het raam te kunnen staan in de kabellift. Ik geef mijn resterende ijsje aan Tom, zodat ik Jasper goed kan vasthouden. Wim laat Jonas eens proeven van het aarbeienijsje, alsook proeft hij van mijn vanille - kokosijsje. Het smaakt hem zelfs. Jasper wilt geen ijscrème, het is nu al goed duidelijk wie hier de zoetebek is van onze twee kids. Terug uit de kabellift, wandelen we doorheen de vallei met de watervallen tot aan ons appartement. Jasper amuseert zich weer met de steentjes en het water. 

Op het laatste stuk van de wandeling valt Jonas eindelijk in slaap voor een korte powernap. Terug op het appartement eten we hamburgers op de BBQ met groentjes. De kids eten ook kroketjes. 

Na onze avondmaaltijd gaan de kids in bad. Ze drinken hun melkje leeg tijdens het bekijken van Bumba en Tik Tak. Om 19u45 gaan de kids slapen. Het was dan ook een heel lange, maar leuke dag. De Fitbit teller telt 30.000 stappen.

Wij nemen ook elk een douche en genieten nog even na op het terras met een drankje. Ik typ nog het laatste van mijn verslag van dag 8 en post het online. Morgen vertrekt Wim terug naar huis. Wij blijven nog tot zaterdag. Het was zeer leuk met broer, peter Wim. Ik zal mijn koffieman missen op onze resterende vakantiedagen ;). Jonas ligt eindelijk goed te slapen. Hopelijk slaapt hij nu eens een nachtje door. Tot morgen! 

Weer: zonnig, 21°C