Dag 16: De terugkeer naar huis en de conclusie

Zaterdag 25 mei 2024

De rust die ik deze nacht nodig had, was helaas een ellendige nacht. Jonas werd om 1u30 wakker en had enorm last van zijn droge huid. Zijn huid aan zijn nek ziet knalrood en hij heeft zich enorm gekrabt. Tom maakt een flesje melk en wrijft zijn nek in. Helaas helpt dit niet en kan hij de slaap niet vatten. Om 3u sta ik op met Jonas en om 4u kan Jonas terug in slaap vallen. Om 4u30 val ik pas terug in slaap, waardoor het plan om vroeg te vertrekken in het water valt. Om 7u45 worden we terug wakker, maar ons plan was om reeds tegen 8u te vertrekken... Dit lukt ons niet. Bovendien hebben we geen koffie om sneller energie te krijgen. Tom zorgt voor het ontbijt van de kids, terwijl ik alles klaarzet voor de wasjes. Ook ruim ik de spullen op, die nu ook in de koffers, tassen opgebergd kunnen worden. Onder andere de slaapwekker, babyfoon, nachtlampje, slaapzakken, fopspeendoekjes, leesboekjes, bedrandbeschermer, kussen van Jasper, ... worden allemaal opgeruimd. Daarna maak ik mezelf klaar en start Tom met de wasjes. Ik eet snel een stuk brood en wat fruit. Het toiletgerief gaat ook in de koffer en de boodschappenbak is ook volledig gevuld. Tom start met het inladen van de autokoffer, maar de boys lopen onrustig. Jasper mag nog een tekenfilm bekijken, terwijl Jonas alweer de schoenen aan het bestuderen is. Het inladen van de koffer neemt zijn tijd in beslag. De dubbele buggy vult onze koffer al voor 1/3de van de bagageruimte. Ook de achterbank ligt vol. De volgende reis gaan we toch beter moeten inpakken. Om 9u35 zitten we allemaal in de auto en bewonderen we nog een laatste keer onze favoriete vallei met uitzicht op de bergen. 

Na een half uurtje rijden is Jonas al in slaap gevallen. Jasper is nog aan het rondkijken, maar ook hij valt in slaap. We gaan doorrijden zolang ze slapen en hopen rond 12u à 12u30 in Frankrijk te stoppen voor onze middaglunch. 

Er is niet veel verkeer op de autowegen en het is stralend weer. De bergen worden steeds kleiner en we rijden door vele tunnels van soms wel 4 km lang. Uiteindelijk zijn de boys wakker, maar blijven flink. Eens we in Frankrijk rijden, zoek ik naar een geschikt restaurant, namelijk "The Burger King". In Lure genieten we om 12u25 van onze middagmaaltijd en mag Jasper met Tom in de speeltoren klimmen. Jonas eet zijn opgewarmde patatjes met kip en bonen in zijn thermosje op. Een frietje mag hij ook eten, met alsook een koekje of twee. Jonas voelt zich hier goed als de Burger King! :)

Om 13u30 vertrekken we wederom voor een lange autorit. De GPS geeft aan dat we rond 19u thuis gaan arriveren. Echter hebben de kids moeite met de autorit. Jonas wilt niet slapen en gooit zijn fopspeendoekje veel weg. Jasper kijkt een tekenfilm, maar voelt zich dan slecht en moet overgeven. Gelukkig voelde ik aan dat er iets mis was en hadden we de tekenfilm al vlugger afgezet, waardoor het nog meeviel toen hij overgaf. We zoeken naar een plekje om te stoppen, wat niet evident was. Ik doe Jasper een nieuwe longsleeve en hemdje aan, maar hij wilt niet in de auto blijven. Ja, we kunnen niet hier blijven. We krijgen hem terug in de autostoel en rijden verder door tot we in België zijn. Bij het AC Restaurant van Wanlin tanken we de auto en wandelen we naar het restaurant. De kids en wij hebben nood aan tijd uit de auto... We kopen voor ons een cappuccino, koekjes en een banaan voor Jasper. De kids krijgen ook nieuwe pampers en Jonas mag even in een Mickey auto plaatsnemen, die helaas niet werkt. 

Het is hier allemaal een beetje vergane glorie. We blijven niet lang, want er zijn veel vliegen aanwezig. Jasper vond het wel grappig, dat ik de vliegen probeerde weg te slaan. Inmiddels is het al bijna 18u. De GPS geeft tijdslot van 20u aan. Heel onze weg in België zijn er nog talrijke wegenwerken, waardoor we nogmaals tijd verliezen. Ook het vertraagd verkeer bezorgt nogmaals vertraging om terug thuis te geraken. Bij ons vertrek leggen we de spullen van bij de kids op mijn autostoel, zodat ik mij achteraan kan plaatsen bij de kids. Het nodige amusement was enorm nodig. Liedjes draaien, zingen, dansen, bal spelen, tuutjes geven, kiekeboe spelen,... De vermoeidheid moest 100% "mama mag niet rusten, mama moet spelen" zijn. Eind goed, al goed en we arriveren om 20u terug thuis, waar onze kids heel blij waren met het weerzien van Mollie, hun speelgoed en hun bedje. Alsook wij vinden, dat we nergens beter slapen dan in ons eigen bedje! 

Aan allen bedankt die onze reisblog gelezen hebben, alsook de mooie reacties (hoewel ik niet reageer, wegens tijdsgebrek, toch de reacties heel graag lees en apprecieer) op de reisverslagen. THANK YOU! 

Niet getreurd, er volgen dit jaar nog twee reisblogs! Lezen jullie dan lekker weer mee? ;)

Conclusie

Een roadtrip in de lente! Iets wat wijzelf al gedaan hebben, maar nog nooit in Europa en in de bergen. We spraken er al even van om terug te keren naar Zwitserland, mits een jaar uitstelling, gezien onze 2de zwangerschap veel vlotter is verlopen. Maar eindelijk was het dan zover. 

Aangezien wij nu reizen met twee peuters onder de drie jaar, wouden we nog een tussenstop aan toevoegen en dit was de "Vogezen". De start van onze reis begon met twee zieke kindjes en mooi weer. Hierdoor hebben we van de Vogezen minder kunnen ontdekken, maar wij hebben ons geamuseerd. Het vakantiegevoel zat dan ook juist bij onze uitstap naar Le Hohneck en Colmar. Mooie uitzichten, leuke autorit en een prachtig stadje. 

Met onze zieke kids, was het een opluchting dat wij een goed verblijf hadden in de Vogezen, met elk hun eigen slaapkamer, veel speelgoed en leuke wandelroutes vanuit het huisje. Tevens het bewonderen van de hertjes en de hazen vanop ons terras, was een rustgevend moment. 

De kids waren genezen, maar toen kwam de regen. Toch hebben wij ons nog goed geamuseerd bij Gérardmer en Lac des Corbeaux. Jasper kon zich uitleven in de plasjes en ontdekte dat het gooien van steentjes in de plasjes nog een leukere activiteit is. 

Onze vakantie in de Vogezen was snel voorbij. We verlaten de groene heuvels en de vele stokbroden die Wim in Frankrijk kocht, om samen richting Zwitserland te rijden. Schoonbroer Wim blijft nog enkele dagen bij ons en blijft onze koffie serveren. Het samenzijn met de kids is een prachtige ervaring voor hem om ze beter te leren kennen en onze struggles (pampers aandoen van Jonas, koppigheid van Jasper) te aanschouwen. 

Neen, die Zwitserse bergen, die moet hij gewoon zien. Bij het arriveren in het appartement van Lauterbrunnen, voelt het wederom aan als thuiskomen. Onze eerste wandeling doorheen de vallei geeft een energieboost. De kids kijken vol bewondering en we voelen aan dat zij ook de bergenvibes aanvoelen. 

Lauterbrunnen heeft ons wederom niet teleurgesteld. We hebben prachtige dagen gekregen met zon om de uitzichten te bewonderen, maar alsook regen, zodat Jasper zich kon uitleven in de plasjes. Ook Jonas sliep veel beter in Lauterbrunnen en zijn snotjes zijn verdwenen door de bergenlucht. We hebben nieuwe plaatsen ontdekt en we hebben het hier nog lang niet uitgekeken. 

De prachtige bloemen, de talrijke watervallen (Jasper zegt koddig waterval), de sneeuw op de bergen, alles was zo mooi.

Jasper heeft heel flink gewandeld en we hadden nooit verwacht om op de leeftijd van Jasper en Jonas zo een grote wandelingen reeds te kunnen volbrengen. We hopen dat deze wandelvibes blijven bij de kids. 

Kortom de "Vogezen" was mooi en leuk (eens de kids niet meer ziek waren), maar de Zwitserse vallei "Lauterbrunnen" en de Zwitserse bergen hebben wederom onze harten veroverd. 

Written by JR

Signing off for A new Adventure